رویکردهای متفاوت نسبت به‌شطح‌گویی و انواع درون‌مایه شطحات

شطح» در اصطلاح عرفانی، به¬مجموعه رویدادهای گفتاری و رفتاری اطلاق می¬گردد که از عارف در حالت وجد، سکر و از خود بی¬خودی سر¬می¬زند و سرریزی¬های روح را بر زبان یا فعل او آشکار¬می-کند.شطحات،گرچه گزاره هایی هستند که در حوزه الهیات می گنجند،امّا ایده های غیرمتعارفی را که در قالب ایده¬های شریعتی و گاه حتی عرفانی و چهارچوب¬ عقلی و قالب منطقی گفتار نمی¬گنجند،مطرح¬می-کنند. اغلب درون¬مایه¬های شطحیات، اسباب مخالفت با شطح گویان و اتهامات کفرآمیز را به¬ آن¬ها فراهم¬ساخته است. در میان اصحاب اضطراب و سکون، دو رویکرد متفاوت نسبت به شطح وجود دارد. این مقاله بر آن است تا ضمن دسته¬بندی نظرات موافق و مخالف شطح گویی و علل آن، به¬بررسی انواع درون¬مایه شطحیات در کتاب¬هایی نظیر «تذکره¬الاولیاء»، «شرح شطحیات» و....بپردازد.